Waarom deze tijdlijn?
Nadat ik een interview had beluisterd over ’10 cruciale momenten in de geschiedenis van Israël’, wilde ik graag een tijdlijn van Israël maken. Niet vanaf 1917 zoals in het interview, maar vanaf Abrahams vertrek uit Ur naar Kanaän tot nu. Het was meer werk dan ik dacht. Stoppen was geen optie, want ik wil de geschiedenis van Israël een beetje op een rijtje hebben in mijn hoofd. Uiteraard is het geen compleet overzicht geworden, maar alleen de grote lijnen en belangrijke gebeurtenissen. Ik vond het erg leerzaam en ik hoop jij ook.
INHOUDSOPGAVE
Om te beginnen zijn hier vast drie tijdlijnen. Eén van de ETS-Bijbelcursus, één uit de HSV-Studiebijbel en een nog een met plaatjes.
Namen voor het land Israël
- Kanaän: naar de vroegere bewoners, de Kanaänieten.
- Israël: naar Jakob en zijn nakomelingen. Jakob kreeg van God een nieuwe naam: Israël. Zijn nakomelingen worden daarom Israëlieten genoemd.
- Palestina: naar de Filistijnen die woonden in het huidige Palestina. De meest bekende persoon in de Bijbel uit de Filistijnen is Goliath. De King James Bible gebruikt Palestina als een alternatieve naam voor Filistea in Exodus 15:14 en Jesaja 14:29,31.
- Heilig Land of het Heilige Land is een term die christenen soms gebruiken voor Israël, omdat het de plaats is van de geboorte, het leven en sterven en de opstanding van Jezus. In Zacharia wordt het ‘heilige land’ genoemd in een profetie over Israël.
Kanaän (2000-1200 v. Chr.)
Tijd van de aartsvaders (2000-1700 v. Chr.)
Abram trok uit Ur, naar het land Kanaän. God sluit een verbond met Abram en belooft hem heel veel nakomelingen.
Toen Abram negenennegentig jaar was, verscheen de HEER aan hem en zei: ‘Ik ben God, de Ontzagwekkende. Richt je steeds naar mijn wil en leid een onberispelijk leven.
Genesis 17:1-8 NBV21
Ik wil met jou een verbond aangaan en Ik zal je veel, heel veel nakomelingen geven.’
Abram boog zich diep neer en God sprak:
‘Ik doe jou deze belofte: je zult de stamvader worden van een menigte volken.
Je zult voortaan niet meer Abram heten maar Abraham, want Ik maak je de vader van vele volken.
Ik zal je bijzonder vruchtbaar maken. Er zullen veel volken uit je voortkomen en onder je nazaten zullen koningen zijn.
Ik sluit een verbond met jou en met je nakomelingen, met alle komende generaties, een eeuwigdurend verbond: Ik zal jouw God zijn en die van je nakomelingen.
Heel Kanaän, het land waar je nu als vreemdeling woont, zal Ik jou en je nakomelingen voor altijd in bezit geven, en Ik zal hun God zijn.’
Jakob kreeg van God een nieuwe naam: Israël. Zijn nakomelingen worden daarom Israëlieten genoemd.
Daarop zei hij: ‘Voortaan zal je naam niet Jakob zijn maar Israël, want je hebt met God en mensen gestreden en je hebt gewonnen.’
Genesis 32:29 NBV21

Egypte (1700-1200 v. Chr.)
Jakobs familie gaat naar Egypte vanwege hongersnood in het land Kanaän. Toen er een nieuwe koning aantrad die Jozef (de zoon van Jakob) niet had gekend, werden de Israëlieten onderdrukt. In 1260 was de uittocht van de Israëlieten uit Egypte.
Israël (1200-722 v. Chr.)
1200-1050 v. Chr.
De Israëlieten trokken het land Kanaän in. Het land moest eerst worden veroverd en worden verdeeld onder de stammen. Het lukte niet om het hele land te veroveren, in de randgebieden van Kanaän bleven nog volken wonen. Richters hadden de leiding over het volk.
1050-445 v. Chr.
Vanaf 1050 werd Israël een koninkrijk. De koningen die regeerden waren: Saul, David en toen Salomo. Na de dood van koning Salomo werd het koninkrijk verdeeld in een Noordrijk en Zuidrijk.

722 v. Chr.
Het Noordrijk wordt in 722 voor Christus veroverd door het Assyrische Rijk. Het grootste deel van de Israëlieten is weggevoerd naar Assyrië en keerde nooit meer terug.
Babylonische periode (586 v. Chr.)
Het Babylonische Rijk veroverd in 586 voor Christus het Zuidrijk. De Israëlische bevolking werd in ballingschap gevoerd naar Babel. Jeruzalem en de tempel worden verwoest.
Perzische periode (539 v. Chr.)
De Perzen veroveren Babylon in 539 voor Christus en Babel werd een deel van het Perzische Rijk. Het Zuidrijk Juda, werd de Perzische provincie Jehoed. De Perzische koning Kores stond toe dat de Israëlieten terug gingen naar hun land (het Zuidrijk). In drie fasen gingen ze terug, onder leiding van Zerubbabel, Ezra en Nehemia. De tempel werd herbouwd. Niet iedereen ging terug, een deel bleef in Babylon of ging naar andere plaatsen.
Hellenistische periode (356 v. Chr.)
Alexander de Grote was koning van Macedonië. Hij veroverde het Perzische Rijk tot aan de Indusrivier in India. Hij regeerde over het grootste deel van de wereld, ook over het Zuidrijk Juda, wat de Perzische provincie Jehoed werd genoemd.
Hasmoneeën/Makkabese opstand (167-37 v. Chr.)
Na de dood van Alexander de Grote, viel zijn rijk uiteen en werd het verdeeld onder zijn generaals. Israël werd bezet door de Ptolameden en de Seleuciden. Het land werd beïnvloed door de Grieks/Hellinistische cultuur. Koning Antiochus Epifanus valt Jeruzalem aan. Hij beveelt Mattatias een Joodse priester een altaar te maken voor een Syrische God. De Joden/Makkabese priesters komen hiertegen in opstand onder leiding van Mattatias en later zijn zoon Judas. Ze verslaan de Grieken, veroveren Jeruzalem en reinigen de tempel. Dit vieren de joden nog steeds tijdens Chanoeka. Antiochus IV Epifanus stierf en Jeruzalem was 100 jaar lang een onafhankelijke staat. Van 134 tot 37 voor Christus werd Israël geregeerd door de Hasmoneeën, een familie van priesters en koningen.
Romeinse periode (63 v. – 500 na Chr.)
In 63 voor Christus veroverden de Romeinen Jeruzalem en in 37 voor Christus wordt Herodes koning over Israël. De Romeinen gaven Juda en Israël de naam Palestina, afgeleid van Philistia.
Herodes de Grote (37-4 v. Chr.)
Herodes de Grote was koning in de tijd van Jezus’ geboorte. Toen hij hoorde dat er in Betlehem een nieuwe koning was geboren was hij bang zijn macht te verliezen en liet hij alle jongetjes van twee jaar en jonger in de omgeving van Betlehem doden.
1e joodse opstand (66-70 na Chr.)
In het jaar 66 na Chr. is de eerste Joodse Opstand. In 70 na Chr. werd de tempel in Jeruzalem verwoest door de Romeinen.
2e Joodse opstand (132-136 na Chr.)
De Romeinen wilden in het jaar 130 na Chr. een Romeins Jeruzalem bouwen met een nieuwe tempel. De Joden kwamen daartegen in opstand onder leiding van Bar Kochba. De Romeinen verloren veel troepen bij het neerslaan van deze opstand, maar in het jaar 135 werd Bar Kochba gedood en werden de joden uit de stad verdreven en verstrooid over het grote Romeinse Rijk. Vanaf toen tot 1948 leefden Joden over de hele wereld verstrooid. Jeruzalem kreeg de naam Aelia Capitolina, naar de naam van de keizer Pulius Aelius Hadrianus en naar het Capitool in Rome. Judea werd voortaan Palestina. Alles wat Joods was, werd verbannen.
100-500 na Chr.
Veel joden vertrokken uit Palestina naar: Mesopotamië, Alexandrië in Egypte, Sardes in het westen van Klein Azië en Rome. Ze sloten zich daar aan bij al bestaande gemeenschappen. Het gevaar bestond dat ze zich zouden assimileren/vermengen met de bestaande bevolking. Maar tegelijkertijd hielden de joden ook hun religieuze gebruiken vast en dat veroorzaakte antisemitisme/Jodenhaat. De Romeinse keizer Constantijn de Grote bekeerde zich tot het christendom en bepaalde dat zondag de rustdag zou worden.
Byzantijnse periode (324-638 na Chr.)
Het Romeinse Rijk werd gesplitst in Oost en West. De hoofdstad werd in het jaar 330 verplaatst van Rome naar Byzantium (later Constantinopel genoemd) in het Oosten. Het Oostelijke deel werd het Byzantijnse Rijk en was de voortzetting van het Romeinse Rijk. De christenvervolging stopte, maar de Joden werden nog steeds wel vervolgd, ook door sommige christenen.
De Perzen vielen in 611 het Byzantijnse Rijk binnen. In 614 veroverden ze Jeruzalem en Palestina. Daarna volgde een massamoord op christenen in de stad Jeruzalem. De Byzantijnse Romeinen heroveren Jeruzalem in 629.
Arabische periode (637 na Chr.)
Mohammed werd geboren in het jaar 570 na Christus….. Toen hij veertig jaar was kreeg hij een soort visioen even buiten Mekka. Hij proclameerde: ‘Er is geen god dan Allah, en ik ben zijn profeet’. Zijn doel was om de Arabische bevolking tot één volk te maken onder de banier van Allah. De mensen van Mekka weigerden hem te volgen. Ze hadden immers al vele jaren een grote zwarte steen met 360 afgoden aanbeden. Om te geloven in één God was slecht voor hun bloeiende economie. Op een moment moest hij voor zijn leven vluchten en ging naar Medina. Deze vlucht heet de hidjra en vond plaats in het jaar 622 na Christus. Hun kalender dateert daarom van dit jaar. In Medina werd hij verwelkomd en zijn volgelingen groeiden snel. In het jaar 630 na Christus keerde Mohammed terug naar Mekka. Beetje bij beetje aanvaardde men hem als ‘de profeet’ en in het jaar 632 na Christus stierf hij. Zijn navolgers schreven zijn uitspraken op en dat werd de Koran genoemd.
Johan Schep │ De geschiedenis van het land Israël
De Islam was in opkomst en vanaf 629 raakte het Byzantijnse Rijk in oorlog met Arabische moslims. In 637 werd Israël veroverd door de Arabische moslims. In ruil voor het betalen van belasting mochten de Joden weer wonen in Jeruzalem.
Kruistochten (1096-1272 na Chr.)
Van 1096 en 1276 trokken christenen uit Europa (kruisvaders) naar Palestina om Jeruzalem te veroveren van de islamitische overheersing.
- Eerste Kruistocht (1096–1099)
- Tweede Kruistocht (1147–1149)
- Derde Kruistocht (1189–1192)
- Vierde Kruistocht (1202–1204)
- Vijfde Kruistocht (1213–1221)
- Zesde Kruistocht (1228–1229)
- Zevende Kruistocht (1248–1254)
- Achtste Kruistocht (1270)
- Negende Kruistocht (1271–1272)

Joden in Europa hadden het steeds moeilijker in de tijd van de kruistochten. Ze werden vervolgd in Frankrijk en Duitsland.
Mamelukken (1291-1517 na Chr.)
Mamelukken waren Turkse slaven in Egypte, die in opstand kwamen en de regering overnamen van Egypte. In 1291 namen de Mamelukken ook Palestina in en verdreven de kruisvaders uit het land.
Ottomanen (1517-1917 na Chr.)
In het jaar 1453 veroverden Turkse Ottomanen Constantinopel. Dat was de ondergang van het Byzantijnse Rijk. In 1517 verslaan de Ottomanen de Mamelukken en nemen Palestina in. Palestina maakte 400 jaar deel uit van het islamitische Ottomaanse Rijk. Koning Suleiman herbouwde de muren van Jeruzalem en veel Joden gingen terug naar Palestina.
18e en 19e eeuw
In de 18e en 19e eeuw neemt het antisemitisme toe in Duitsland en Rusland. In april 1881 is in Kiev een pogrom die drie dagen duurt. Dit verspreidt zich verder in het land. Doordat het antisemitisme toenam, gingen duizenden Joden naar Palestina. Er ontstond een Joodse beweging, het zionisme, die een eigen land wilde voor de Joden. Theodor Herzl was de grondlegger. Herzl noemde Palestina en Argentinië voor een Joodse staat. Ook Oeganda en Suriname werden genoemd door koloniale overheersers. Op het eerste Zionistisch Congres in 1897 ging de voorkeur uit naar Palestina.
Brits mandaat (1917-1948)
Van 1904 tot het begin van de Eerste Wereldoorlog verdubbelt het aantal Joden die naar Palestina vertrekken. in 1910 wordt de eerste kibboets (kolonie) opgericht, ten zuiden van het meer van Galilea.
Op 2 november 1917 schreef de Britse minister van Buitenlandse Zaken Balfour een brief aan de Joodse leider Lord Rothschild, waarin hij de steun van de Britse regering toezegt bij het stichten van een Nationaal Tehuis voor het Joodse Volk in Palestina. In december 1917 verslaan de Britten de Ottomanen/Turken en komt er een eind aan 400 jaar Turkse bezetting in Palestina. In 1923 werd vanwege het grote aantal Joden dat naar Palestina kwam, het Britse mandaatgebied gesplitst. Het Overjordaanse deel werd verboden voor Joodse immigratie.
Tweede Wereldoorlog (1940-1945)
De regering van Adolf Hitler begint in 1933 met anti-Joodse maatregelen in de door Duitsland bezette gebieden. Tijdens de tweede Wereldoorlog worden 6 miljoen Joden vermoord door het nazi-regime van Adolf Hitler. Na de oorlog, in 1946 zijn er een kwart miljoen Joden in West-Europa. De meesten van hen wilden naar Palestina emigreren, maar dat was nog niet mogelijk.
Resolutie 181 (1947)
Op 29 november 1947 neemt de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties met 33 stemmen voor en 13 tegen ‘resolutie 181’ aan. Het land Palestina zou worden verdeeld in een Joodse staat met 55% grondgebied en een Arabische staat met 42% grondgebied en een internationale zonde rondom Jeruzalem. De Joden gingen akkoord, maar de Arabieren (in Palestina en de Arabische staten) verwerpen het akkoord. De Arabieren reageren met geweld. Joodse doelen in het mandaatgebied worden aangevallen, maar ook in de Arabische wereld wordt geweld gebruikt tegen Joden. Veel van deze Joden vluchtten naar Israël.

Oprichting van de staat Israël (1948)
Op 14 mei 1948 riep Ben-Gurion de staat Israël uit. Hij werd de eerste premier van Israël. De volgende dag al werd Israël aangevallen door de Arabische landen: Egypte, Jordanië, Syrië, Libanon en Irak.

Vier oorlogen om de staat Israël (1947-1974)
- Onafhankelijkheidsoorlog (29 november 1947 – 24 februari 1949): Na afloop werd het voormalige Britse mandaatgebied Palestina verder opgedeeld: 78% werd Israëlisch grondgebied, Jordanië nam de rest in.
- Suez-crisis (29 oktober – 5 november 1956): Oorlog in de Sinaï, tussen Egypte en Israël/het Verenigd Koninkrijk/Frankrijk. Conflict over de toegang van het Suezkanaal.
- Zesdaagse oorlog (5 – 10 juni 1967): President Nasser van Egypte stuurt zijn leger naar de Sinaï en blokkeert de Golf van Akaba. Israël doet een verrassingsaanval en vernietigd de Egyptische luchtmacht. Israël wint de oorlog en veroverde de Sinaï, de Gazastrook, de Golanhoogten en de Westelijke Jordaanoever.
- Jom Kippoer-oorlog (6 – 25 oktober 1973): Op de Grote Verzoendag (Jom Kippoer) werd Israël onverwacht aangevallen door Egypte en Syrië. Israël wint de oorlog en heeft de Sinaï, de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem en de Golanhoogte in het noorden in bezit.
Camp David-akkoorden (1979)
President Sadat van Egypte en premier Begin van Israël sloten een vredesovereenkomst in 1979. Egypte erkende het bestaansrecht van Israël en de Sinaï (bezet door Israël) werd teruggeven aan Egypte. Andere Arabische landen waren het er niet mee eens en Egypte werd tijdelijk geschorst door de Arabische Liga. President Sadat van Egypte werd in 1981 doodgeschoten door militairen van de Egyptische Islamitische Jihad. In 1982 sluit Israël nederzettingen in Egypte en geeft de Sinaï-woestijn terug aan Egypte.
Palestijnse Bevrijdingsorganisatie
In 1964 werd de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) opgericht door Yasser Arafat en de Arabische Liga. Vanaf de oprichting waren er terroristische aanvallen door PLO strijders op burgerdoelen in Israël.
Oslo-akkoorden (1993-2000)
In 1993, 1994 en 1995 sloten de PLO-leider Arafat en de Israëlische leider Rabin diverse overeenkomsten (Oslo-akkoorden). De PLO werd door Israël erkend als vertegenwoordiger van het Palestijnse volk en de PLO erkende de staat Israël. De PLO werd in 1994 de Palestijnse Autoriteit. Het doel was een vreedzame oplossing van het conflict tussen Israël en de Palestijnen, maar dat mislukte. Palestijnse terroristen plegen in 1996 bomaanslagen op stadsbussen in Israël en Tel Aviv. Verdere onderhandelingen in 2000 tussen Israël en de Palestijnse Autoriteit lopen vast over o.a. de toekomstige status van Jeruzalem. Arafat geeft bevel tot het voorbereiden van een nieuwe terreuroorlog tegen Israël.
Israël (2000-2023)
Hamas
Na de mislukte onderhandelingen in 2000 splitsen veel PLO leden zich af en worden lid van Hamas en de Islamitische Jihad. Hamas werd in 1987 opgericht. Hamas is een terroristische beweging in Gaza, die zich beroept op de Islam. In het Hamas handschrift van 1988 staat het volgende over Israël: “Israël zal bestaan en voortbestaan totdat de islam het elimineert zoals hij voordien anderen heeft geëlimineerd.”
Lijst van aanslagen in Israël (2001-2017)
Op Wikipedia staat een overzicht van de aanslagen die van 1948 tot 2017 hebben plaatsgevonden. Je kunt dit natuurlijk zelf ook lezen, maar ik plaats hier de aanslagen van 2001 tot 2917, omdat ik de hoeveelheid aanslagen wel erg vind. En dit zijn alleen de aanslagen waarbij drie of meer doden zijn gevallen.
Wikipedia │ Lijst van aanslagen in Israël
- 4 maart 2001 – In Netanya komen bij een zelfmoordaanslag drie personen en de dader om het leven.
- 18 mei 2001 – Opnieuw een bomaanslag in Netanya. Dit keer vallen er vijf doden. Ook de dader komt om.
- 1 juni 2001 – Bomaanslag op de Dolfinarium-discotheek in Tel Aviv. Hierbij blies een Palestijnse zelfmoordterrorist zichzelf op buiten een discotheek aan de kust in Tel Aviv in Israël en doodde daarbij 21 tieners en verwondde er 132.
- 9 augustus 2001 – Terroristische aanslag in het Sbarro-pizzarestaurant van Jeruzalem. Als gevolg van de aanslag werden 15 mensen vermoord, waarvan 7 kinderen en 130 anderen werden verwond. De aanslagpleger kwam om. Zowel de Hamas als Islamitische Jihad eisten aanvankelijk de verantwoordelijkheid voor de aanslag op, maar het bleek een actie van de Hamas te zijn.
- 9 september 2001 – Zelfmoordaanslag op het treinstation van Netanya. In totaal vallen er vier doden.
- 29 november 2001 – In het noorden van Israël, bij de plaats Pardes Hanna-Karkur vindt een zelfmoordaanslag plaats in een bus. Er zijn drie doden en ook de dader komt om.
- 1 december 2001 – Opnieuw een aanslag in de Ben Yehudastraat in Jeruzalem. Dit keer vallen er 11 doden. Twee daders komen om het leven.
- 2 december 2001 – Een Eggedbus in Haifa explodeert bij een zelfmoordaanval: 16 doden.
- 2 maart 2002 – In de Joods-orthodoxe wijk Beit Yisrael te Jeruzalem vindt een zelfmoordaanslag plaats. 12 mensen komen om het leven.
- 9 maart 2002 – Bomaanslag in Café Moment. Een Palestijnse terrorist blaast zich op in een drukke horecagelegenheid in de wijk Rehavia in de Israëlische hoofdstad Jeruzalem. Een bom onder zijn kleren doodt 11 bezoekers en de dader zelf. 54 mensen raken gewond. De aanslag vond plaats op slechts 100 meter van het huis van de premier van het land.
- 20 maart 2002 – Bij de stad Umm al-Fahm wordt een bus opgeblazen: zeven doden.
- 21 maart 2002 – In de King Georgestraat in Jeruzalem vallen bij een zelfmoordaanslag in totaal vier doden.
- 27 maart 2002 – Bomaanslag in Netanya. Een Palestijnse terrorist blaast zich op in een hotel in de Israëlische stad Netanja. De circa 250 gasten zaten aan de traditionele maaltijd op Sederavond op de benedenverdieping. Sommigen van de slachtoffers waren overlevenden van de Holocaust.
- 31 maart 2002 – Een zware aanslag in Haifa. In het Matzarestaurant vallen zestien doden, waaronder veel Arabische inwoners van Israël. Ook de dader komt om.
- 10 april 2002 – Een bus van Egged explodeert nabij Haifa tijdens een rit naar Jeruzalem. Acht Israëliërs komen om.
- 12 april 2002 – Opnieuw een aanslag op de Mahane Yehudamarkt in Jeruzalem. Er komen zes personen om.
- 7 mei 2002 – Bomaanslag in Rishon LeZion: 15 doden.
- 19 mei 2002 – Bomaanslag op de markt in de stad Netanya: 3 doden.
- 5 juni 2002 – Zelfmoordaanslag op een Egged-bus nabij knooppunt Megidda in het noorden van Israël. Er vallen 18 doden.
- 18 juni 2002 – Opnieuw een zelfmoordaanslag op een Egged-bus, nu nabij Beit Safafa, een Arabische wijk van Jeruzalem. Alle 19 doden zijn inwoners van het dorp Gilo. Ook de dader komt om.
- 19 juni 2002 – Een dag later wordt Jeruzalem weer getroffen door een zelfmoordaanslag op een bus, nabij de wijk Giv’at Shapira: 7 doden.
- 17 juli 2002 – In de Neve Sha’ananstraat in Tel Aviv vindt een dubbele bomaanslag plaats. Er zijn zeven doden, inclusief de twee daders.
- 4 augustus 2002 – Bij Knooppunt Meron in de buurt van de stad Safed vindt een zelfmoordaanslag plaats op een bus. Er vallen 10 doden, inclusief de dader.
- 19 september 2002 – Zelfmoordaanslag in de Allenbystraat in Tel Aviv. Met de dader erbij zijn er zeven doden. Hamas claimt de verantwoordelijkheid.
- 21 oktober 2002 – Nabij knooppunt Karkur in het noorden van Israël wordt een Eggedbus opgeblazen: 16 doden, inclusief twee daders.
- 21 november 2002 – In de Jeruzalemse wijk Kiryat Menachem blaast een Palestijnse zelfmoordenaar zich op in een stadsbus: 12 doden.
- 5 januari 2003 – Zelfmoordaanslag op het centrale busstation in Tel Aviv: 25 doden, inclusief daders. De verantwoordelijkheid wordt opgeëist door de Al-Aqsa Martelarenbrigade.
- 5 maart 2003 – Zware aanslag in Haifa. Een Eggedbus wordt opgeblazen door een zelfmoordterrorist. Er vallen 17 doden.
- 30 april 2003 – Aanslag in de pub Mike’s Place in Tel Aviv. Dader is een Britse moslim van Pakistaanse afkomst. Met hem erbij vallen er vier doden.
- 18 mei 2003 – Vermomd als een orthodoxe jood blaast een Palestijn zich op in buslijn 6 in Jeruzalem. Met hem sterven nog zeven mensen.
- 19 mei 2003 – In het winkelcentrum van het stadje Afula in het noorden van Israël blaast een terrorist zichzelf op. Er overlijden drie personen met hem.
- 11 juni 2003 – Op het Davidkaplein in Jeruzalem explodeert een Eggedbus van lijn 14a: 17 doden en circa 100 gewonden.
- 19 augustus 2003 – Bomaanslag in Shmuel HaNavi. Bij deze zelfmoordaanslag vielen 24 doden, waaronder de dader. De bom ging kort voor 21 uur plaatselijke tijd af toen de volle bus op een van de doorgaande routes door de orthodoxe wijk Shmuel HaNavi in het westen van Jeruzalem reed. Onder de slachtoffers waren acht kinderen, het jongste slachtoffer was 11 maanden. Zowel de Islamitische Jihad als Hamas eisten de verantwoordelijkheid op voor de aanslag.
- 9 september 2003 – Bij Tzrifin laat een zelfmoordterrorist zichzelf ontploffen bij een bushalte. Met hem sterven nog negen mensen. Dezelfde dag nog vindt er ook een aanslag plaats bij Cafe Hillel in Jeruzalem, waarbij acht doden vallen.
- 4 oktober 2003 – Terroristische aanslag in het Maxim-restaurant van Haifa, Israël. Eenentwintig Israëliërs – joden en Arabieren – worden gedood en 51 worden verwond.
- 25 december 2003 – Even buiten Tel Aviv wordt een bus opgeblazen. In totaal vijf doden.
- 14 januari 2004 – Vier doden door een zelfmoordaanslag bij de grens tussen Israël en de Gazastrook. Het was de eerste keer dat in de Gazastrook een vrouw in naam van de Hamas een zelfmoordaanslag pleegde.
- 29 januari 2004 – Elf doden door een zelfmoordaanslag op een bus in de Gazastraat in Jeruzalem.
- 22 februari 2004 – Nabij het Vrijheidsbelpark in Jeruzalem ontploft opnieuw een bus van lijn 14a. Onder de doden zijn ook schoolkinderen, die deze morgen op weg waren naar hun school.
- 14 maart 2004 – In de haven van Ashdod kost een dubbele zelfmoordaanslag het leven aan 12 personen.
- 31 augustus 2004 – 18 doden bij een dubbele bomaanslag in Beër Sjeva. Hamas claimt de verantwoordelijkheid.
- 1 november 2004 – Bomaanslag op de Carmelmarkt in Tel Aviv. Er zijn drie doden, ook de dader komt om het leven.
- 13 januari 2005 – Bij een zelfmoordaanslag bij een grensovergang tussen Israël en Gaza worden negen mensen gedood en vallen er meerdere gewonden. Drie Palestijnse militante groeperingen eisen de aanslag op, waaronder de Al-Aqsa Martelarenbrigade.
- 25 februari 2005 – Buiten een nachtclub in de buurt van het strand van Tel Aviv blaast een Palestijnse terrorist zichzelf (en daarmee definitief het staakt-het-vuren) op met 20 pond aan explosieven. Meer dan 4 personen worden gedood en 12 mensen raken gewond.
- 12 juli 2005 – Een Palestijnse tiener blaast zichzelf op in een winkelpromenade in de buurt van Netanya (Israël), waarbij 3 Israëli’s worden gedood.
- 4 augustus 2005 – Een deserteur uit het Israëlische leger opent het vuur op een lijnbus die Arabische Israëliërs vervoerde in Shefa Amr, waarbij 4 inzittenden om het leven komen.
- 26 oktober 2005 – Bomaanslag op een markt in Hadera. Er zijn zeven doden, ook de dader komt om het leven.
- 5 december 2005 – Aanslag in het winkelcentrum HaSharon in Netanya. Er zijn zes doden, ook de dader komt om het leven.
- 17 april 2006 – In een shoarmarestaurant in Tel Aviv vlak bij het busstation vindt een zelfmoordaanslag plaats. Met de dader erbij komen 12 mensen om het leven.
- 29 januari 2007 – In Eilat laat een Palestijn uit de Gazastrook zichzelf ontploffen in een bakkerij. Hij komt samen met drie anderen om het leven.
- 6 maart 2008 – In de Jaffastraat in Jeruzalem rijdt een Palestijn met een shovel drie mensen dood, alvorens hij door de politie wordt doodgeschoten.
- 2 juli 2008 – In een orthodox-Joodse school in Jeruzalem worden 8 mensen neergeschoten door een gewapende schutter. Uiteindelijk wordt ook de schutter gedood.
- 18 augustus 2011 – In het uiterste zuiden van Israël, nabij Eilat worden bij enkele aanslagen een bus, een personenauto en een groep soldaten aangevallen. Er vallen zes burgerdoden, ook komen er aanvallers, Egyptische en Israëlische soldaten om het leven.
- 15 november 2012 – Een raketaanval vanuit de Gazastrook kost in de stad Kiryat Malachi aan drie Israëliërs het leven, waaronder een zwangere vrouw.
- 18 november 2014 – Bij een Palestijnse aanslag op een synagoge in Jeruzalem komen zeven personen (waaronder de twee daders) om het leven. Acht anderen raken gewond.
- 19 november 2015 – Bij Alon Shvut opent een Palestijn het vuur op een aantal wachtende auto’s. Er vallen drie doden. De schutter was Mohammed Abdel Basset al-Kharoub.
- 1 januari 2016 – Bij een schietpartij in Tel Aviv komen twee mensen om en raken zeven anderen gewond. Een derde persoon (een taxichauffeur) wordt door de dader tijdens zijn vlucht vermoord.
- 8 juni 2016 – Twee Palestijnse mannen openen het vuur bij het Max Brenner Cafe in Tel Aviv. 4 doden.
- 8 januari 2017 – Aanslag in Jeruzalem op 8 januari 2017. Rond één uur ’s middags reed een vrachtwagen met hoge snelheid in op een groep militairen op de Armon Hanatziv-promenade bij de oude stad. Bij de aanslag kwamen vier militairen om het leven en raakten zeventien militairen gewond, twee raakten zwaargewond.
- 21 juli 2017 – Een Joodse familie wordt aangevallen in Halamish. De slachtoffers van de aanval waren Josef Salomon, zijn dochter Chay en zoon Elad. Zijn vrouw overleefde de aanval.
Bouw van een muur (2002)
Om het land te beschermen tegen terroristische aanslagen start Israël in 2002 met de bouw van een muur langs de Westelijke Jordaanoever. Daar waar veel aanslagen zijn geweest is het een betonnen muur en een groot deel is prikkeldraad en stalen hekwerk. Volgens het Internationaal Gerechtshof is de muur in strijd met het internationaal recht, omdat Palestijnen erdoor van de buitenwereld worden afgesneden.
Terugtrekking uit Gaza (2005)
In de Zesdaagse Oorlog van 1967 werd de Gazastrook door Israël op Egypte veroverd en bezet en later zijn Joden er gaan wonen (Joodse nederzettingen). In 2005 besluit de Israëlische regering tot terugtrekking uit Gaza en het gebied over te dragen aan de Palestijnse Autoriteit. Burgers en militairen moesten vertrekken uit Gaza. Het doel hiervan waren vredesbesprekingen met de Palestijnen. Na de terugtrekking van Israël uit de Gazastrook braken Palestijnen de grens open met Egypte, maar Egypte heeft die grensovergang later gesloten. Al snel heeft Hamas het bestuur van de Gazastrook overgenomen en werd het niet beter voor Israël, maar ook niet voor de Palestijnse bevolking. In dit artikel van Elzeviers Weekblad uit 2021 is te lezen wat de gevolgen zijn van de terugtrekking uit de Gazastrook.
Palestijnse parlementsverkiezingen (2006)
In 2006 werden de Palestijnse parlementsverkiezingen gehouden. Hamas won de verkiezingen met 74 van de 132 zetels, maar toen begon een maandenlange burgeroorlog tussen aanhangers van Fathah en van Hamas. In 2007 nam Hamas met geweld het bestuur over de Gazastrook.
Libanon (2006)
Hezbollah strijders vallen een Israëlische grenspost aan in 2006. Dat was het begin van een korte oorlog tussen Libanon in Israël. Hezbollah vuurt raketten af op militaire doelwitten in Israël en de Israëli’s antwoorden met bombardementen op Libanese dorpen en steden.
Conflicten in de Gazastrook (2008-2014)
- Operation Cast Lead / Operatie Gegoten Lood (2008-2009): Vanwege de jarenlange aanvallen van Hamas op Israël, begint Israël in 2008 met luchtaanvallen en in januari 2009 ook een grondoffensief op Gaza. Het doel van Israël was de tunnels die Hamas had aangelegd tussen de Gazastrook in Egypte te vernietigen.
- Operation Pillar of Defense / Operatie Wolkkolom (2012): Hamas en andere terroristische organisaties bleven doorgaan met het afvuren van raketten en het graven van tunnels richting Israël. Israël voerde luchtaanvallen uit op posities van Hamas in de Gazastrook en doodde Hamasleider Ahmed Jabari.
- Operation Protective Edge / Operatie Beschermende Rand (2014): Drie Joodse tieners werden ontvoerd en vermoord door Hamas strijders. Als reactie hierop werd een Palestijnse tiener ontvoerd en vermoord, door Joodse extremisten. Vanuit de Gazastrook werden raketten afgevuurd en Israël reageerde met luchtaanvallen.
Israël ontwikkelde een luchtverdedigingssysteem om burgers te beschermen tegen raketaanvallen, de IJzeren Koepel / Iron Dome. Dit systeem kan korteafstandsraketten en mortiergranaten onderscheppen en vernietigen voordat ze de grond raken. Het is sinds 2011 in gebruik en heeft veel leed voorkomen in Israël.
Jeruzalem, hoofdstad van Israël (2017-2018)
Het Amerikaanse Congres erkende in 1995 Jeruzalem als hoofdstad van Israël en beloofden de ambassade van de Verenigde Staten in Israël te verhuizen van Tel Aviv naar Jeruzalem. In 2017 erkende president Trump Jeruzalem opnieuw als hoofdstad van Israël en in 2018 is de ambassade verhuist naar Jeruzalem.
Palestijnen protesteren door brandende vliegers en ballonnen op te laten richten Israël die bos en velden verbranden. Wekelijks wordt een ‘Mars van Terugkeer’ georganiseerd en op de dag van de opening van de Amerikaanse ambassade bestormen 40.000 Palestijnen het grenshek met Israël. De luchtmacht van Israël heeft toen de marine van Hamas gebombardeerd.
Simchat Thora-oorlog (7 oktober 2023)
Op 7 oktober 2023, op Simchat Thora, voerde Hamas een bizarre terroristische aanval uit op burgers in Israël. Het was de dodelijkste aanslag op Joden sinds de Holocaust, met bijna 1200 doden. 250 mensen in de leeftijd van 9 maanden tot 86 jaar, zijn ontvoerd naar Gaza en nog steeds zijn 130 van deze mensen niet terug. In dit artikel van Christenen voor Israël geeft, Yochanan Visser (correspondent in Israël) gruwelijke details van de aanslag van Hamas op 7 oktober. De wereld lijkt het vergeten en zich alleen druk te maken om de bewoners van Palestina.
Bronnen / meer lezen
- Christenen voor Israël │ 04/01/2024 │ Andries Knevel: Tien cruciale momenten in de geschiedenis van Israël
- Christipedia │ Geschiedenis van Israël/71-1899
- CIDI.nl
- Elsevier Weekblad │ 23/04/2023 │ Het wonder van 75 jaar Israël
- Historia │ Overzicht: dit zijn de oorzaken van het Isrëlisch-Palestijnse conflict
- HSV-Studiebijbel
- Jeffrey Geoghegan, Michael Homan │ De Bijbel voor Dummies
- Holman │ Ultimate Bible Atlas
- NBG │ Tijdlijn van de Bijbel
- Onderwijs en Israël │ De Staat Israël
- Piet van Midden │ Israël, een wereld apart, Een geschiedenis van 3000 jaar op leven en dood
- Johan Schep │ De geschiedenis van het land Israël
- Quest │ 10/10/2023 │ Zo ontstond het eindeloze conflict tussen Israël en Palestina
- VRT │ 28/01/2020 │ TIJDLIJN: Israël en de Palestijnen, zeventig jaar aan spanningen