Kees Postma │ De Hemel op Aarde conferentie. Het wonderlijke dagboek van een doodgewone dominee.
Vanmiddag las is het boek ‘De Hemel op Aarde conferentie. Het wonderlijke dagboek van een doodgewone dominee’, van Kees Postma. We zijn een paar dagen op de camping en het was tijd voor een roman, in plaats van een informatief boek. De titel zegt het al, het is geschreven in de vorm van een dagboek. Het dagboek van een doodgewone dominee. De rode draad in het boek is de uitnodiging die de dominee kreeg om als hoofdspreker te spreken op de Hemel op Aarde conferentie. De ziekte en het overlijden van een jong meisje Salomé speelt een grote rol in de aanloop naar en tijdens deze conferentie.
Kees Postma schreef in 2022 ‘De Retraite’. Ik schreef er een kort blogje over. Het tweede boek van Kees Postma gaat over thema’s waarover ik veel heb nagedacht en geschreven. Misschien dat ik ook dit boek daarom vanmiddag in één keer heb uitgelezen.
Herkenbare situaties
De Hemel op Aarde conferentie in het boek lijkt wel erg veel op de jaarlijkse Pinksterconferentie Opwekking en de preek van de dominee op de conferentie heeft wel wat weg van de preek van David de Vos bij Opwekking een paar jaar geleden.
Sommige dingen in het boek zijn een mix van allerlei kerkstromingen. Beetje verwarrend, maar wel grappig. Bijvoorbeeld als het gaat over de liederenkeuze, in de richtlijnen die de dominee krijgt voor het spreken in een kleine gemeente.
Wij zingen alleen liederen in driekwartsmaat. We begrijpen dat dit enige uitleg behoeft. Onze organist heeft op conferentie voor zijn been laten bidden in verband met een door de genezer vastgesteld beenlengteverschil. Helaas hebben ze voor zijn verkeerde been gebeden, waardoor er nu een verschil van maar liefst 35 centimeter tussen beide benen bestaat. Onze toonzetter heeft aangegeven dat, gezien deze fysieke verandering, een driekwartstempo het beste correspondeert met zijn vaardigheid om op het juiste moment op de pedalen te trappen.
Kees Postma │ De Hemel op Aarde conferentie. Het wonderlijke dagboek van een doodgewone dominee. (3 februari)
Treffend en grappig beschreven vind ik het angstaanjagende visioen wat de dominee ontving tijdens zijn middagdutje, waarin hij bij een brainstormsessie aanwezig was die ging over nieuwe doelgroepbijbels. Onder andere de VegaBijbel waarin het volk Israël in de woestijn dagelijks ‘vliegende bloemkooltaco’s met curtido en jalapeñosaus’ krijgen in plaats van vliegende kwartels. En de NarcistBijbel, ‘waarin het persoonlijk voornaamwoord ‘ik’ steevast rood omlijnd zal worden’ en ‘de ‘Ik ben’-teksten uit het Evangelie naar Johannes worden voorzien van een stippellijntje waar de narcist zijn eigen naam kan schrijven, zodat roem niet langer gedeeld hoeft te worden met een hogere macht.’
Lijden en gebrokenheid
Het meisje Salomé in het boek wordt ziek en heeft kanker, als de dominee de uitnodiging krijgt voor de Hemel op Aarde conferentie. De dominee zoekt een bijbelverhaal wat past bij zijn preek op de conferentie. Waar hij eerst nog denkt aan ‘een overwinningsverhaal als snelle hap, geserveerd met een call-to-action’, wordt het gedurende het boek een heel ander verhaal. Want de hemel raakt de aarde niet altijd zoals wij dat graag willen.
‘Geliefden van God. Ik mag vanochtend met u stilstaan bijeen aantal momenten waarbij de hemel de aarde raakt. Ik wil ons feestje hier niet verstieren, maar ik heb gemerkt dat de hemel met name de aarde raakt wanneer er sprake is van lijden en gebrokenheid. De Heer is namelijk in het bijzonder nabij de gebrokenen van hart en Hij verlost de verslagenen van geest. Het zijn armen van geest God zullen zien, de treurende die vertroost zal worden en de hongerige die verzadigd zal worden.’
Kees Postma │ De Hemel op Aarde conferentie. Het wonderlijke dagboek van een doodgewone dominee. (
Dat lijkt me een goed boek om te lezen. Maar niet als ik wil ontspannen. Of zit er genoeg humor in? Liefs, en bedankt voor deze blog
Aritha
Ja, zeker wel! Er zit heel veel humor in juist.