Interview met Jesse, voorheen charismatisch, en afgestudeerd BSSM student

Genade van God

Onder de indruk ben ik van dit interview van Andreas Wiget, met Jesse. In 2008 ging Jesse naar Bethel School of Supernatural Ministry en na drie jaar studeerde hij af. Tot 2018 zat hij in een bij Bethel aangesloten kerk en was hij aanbiddingsleider. Een tijdje was hij atheïst, maar door God’s genade bleef hij dit niet. Toen Jesse, samen met zijn vrouw naar The American Gospel keek, veranderde er veel en wisten ze hoe genadig God voor hen is.

Met dank aan Andreas Wiget en Jesse, voor het mogen plaatsen en vertalen van dit interview!

Interview met Jesse, een voormalig charismatisch en afgestudeerd Bethel student

Door Andreas Wiget – 02/05/2022

Andreas: Hallo Jesse. Hartelijk bedankt dat je de tijd hebt genomen voor dit interview. Op Facebook trok je meteen mijn aandacht. Je bekritiseerde BSSM (Bethel School of Supernatural Ministry) als afgestudeerde van die school. Het lijkt erop dat je over het algemeen nogal gedesillusioneerd bent door de bediening van Bill Johnson en anderen. Ik weet zeker dat je verhaal voor velen een eye-opener zal zijn. Dit zijn de eerste vragen die ik voor je heb. Waar kom jij vandaan? En ben je christelijk opgegroeid?

Jesse: Ik kom uit Greenwood, een klein stadje hier in Delaware (VS). Ik ben hier geboren en getogen. Ik ben als Methodist opgegroeid. Ik ging ook naar een doopsgezinde privéschool. Ik kwam echter al vroeg in mijn leven in contact met de Charismatische Beweging. Toen ik ongeveer 7 of 8 was, ging ik naar een niet-denominationele kerk die ook charismatisch was.

Andreas: Wat trok je aan in de charismatische beweging?

Jesse: De grootste attractie als kind was hoe leuk het was. Je kreeg te horen dat God iets is dat je regelmatig kunt ervaren en tegenkomen. Je kunt communiceren met God en al dat soort coole dingen. In mijn beleving hadden al mijn niet-charismatische vrienden een liturgisch saaie God. Maar mijn versie van God was super leuk en spannend. Ik voelde me dus op mijn gemak bij de (charismatische) beweging en maakte uiteindelijk kennis met Bethel als student in het laatste jaar op de middelbare school. Dit kwam omdat mijn voorganger en mijn moeder wilden dat ik op Bethel ging studeren. En ik dacht ‘cool’ dat ik naar Californië kon gaan. Ik dacht dat het gewoon een gewone Bijbelschool was. Ik wist niet dat het dit gekke ding was waar iedereen het vandaag over heeft. Op dat moment, in 2008, was Bethel niet super bekend.

Andreas: Wat waren je eerste indrukken op Bethel?

Jesse: Mijn eerste indruk was, hier hou ik van. Het was geweldig. Ik was niet geïmponeerd door een van deze mensen zoals Bill Johnson, Kris Vallotton, Kim Walker en Chris Quilala. Om je een perspectief te geven, ik ging naar dezelfde klas met enkele van de grote namen uit het aanbiddingsteam daar, zoals Steffany Gretzinger of William Matthews.

Andreas: Waren er mensen om je heen die je probeerden te waarschuwen voor de school?

Jesse: Nee, niemand heeft me ervoor gewaarschuwd. Iedereen was behoorlijk enthousiast. Ik werd eigenlijk zwaar aangemoedigd. Het was in de zomer toen de Lakeland Revival plaatsvond dat ik voor het eerst studenten van Bethel ontmoette. Mijn moeder en mijn voorganger waren daar en vertelden me hoe geweldig deze studenten zijn. Ik werd dus zwaar aangemoedigd. En theologisch gezien had ik niet echt de ruggengraat om het te onderscheiden en wat anders te zeggen. Het voelde dus als een makkie om naar Bethel te gaan.

Andreas: Wat hebben ze je op Bethel geleerd?

Jesse: Dit is hoe het was in 2008. Er waren drie schooljaren. Het eerste jaar stond in het teken van identiteit en wie je bent in Christus. Er was veel van ‘je bent prachtig’, ‘je bent geweldig’, ‘God houdt van je’ en ‘je bent geroepen voor geweldige dingen’. Ze zullen je leren hoe je een apostolische autoriteit hebt om demonen uit te drijven, zieken te genezen en doden op te wekken. Het succes van je autoriteit hangt af van de mate van je geloof. De leer was erg egocentrisch en het evangelie was niet echt iets dat benadrukt werd. Er wordt aangenomen dat een Bethel student het evangelie al kent. Laten we daarom aan de gang gaan met de grote dingen, namelijk wonderen en genezingen. Op dat moment was ik echt naïef over wat nu eigenlijk het evangelie is. Dus het eerste jaar op Bethel stond in het teken van het aansteken van een vuur in jou. Het tweede jaar dan, ging helemaal over hoe je een cultuur van opwekking brengt naar andere kerken en over de hele wereld. Dit is uiteindelijk geworteld in het dominionisme en het Zeven Bergen Mandaat. Elk jaar kun je je focussen op één van de zeven gebieden van het mandaat: media, kunst, overheid, bedrijfsleven, familie, religie of onderwijs. Dit zijn de sferen van de samenleving die Bethel probeert te beïnvloeden en te controleren. Voor een heel groot deel brengt Bethel gewoon veel sprekers met grote namen zoals Heidi Baker, Roland Baker of Ché Ahn. Er is geen curriculum. We hadden geen les in systematische theologie, exegese, kerkgeschiedenis of iets dergelijks. In plaats daarvan geven ze je boeken. Zoals, “hier is Bill Johnson’s ‘When Heaven Invades Earth'”, of “hier is Kris Vallotton’s ‘The Supernatural Ways of Royalty'”. We lazen ook veel van John G. Lake en andere opwekkings-auteurs. Het grote doel van het tweede jaar was om ons een leiderschapsrol te geven. In het derde jaar kregen we de kans om ervaring op te doen op het gebied van personeel.

Andreas: Is je indruk van Bethel tijdens je verblijf daar veranderd?

Jesse: Ik verliet Bethel met een goed gevoel. Ik omarmde volledig alles wat ze leerden. Ik weet dat ze deze dingen naar buiten brengen over grave-soaking. En Dann Farrelly, de decaan, probeerde wat van deze dingen op te helderen. Maar wat hij echt deed, was alleen de schade beperken. Ik weet dat Bethel actief onderwees in grave-soaking. Daarbij zouden studenten over een graf van een dode prediker of evangelist gaan liggen om de zalving van de overledene eruit te halen. Dus als mensen op zendingsreizen gingen, kwamen ze terug en zeiden zoiets als: “Oh mijn god, we zijn naar het graf van John G. Lake gegaan en hebben zijn spirituele mantel opgezogen.” En dan zou er een hele dag op school zijn waar ze de mantel inbrengen.

Andreas: Interessant. Het lijkt erop dat Bethel de Captain Planet van de charismatische beweging is. De slechtste leringen van de beweging worden op Bethel gemixt. John G. Lake zou zelfs onder veel Pinkstermensen een extremist zijn. Ik herken ook veel van Hagin’s Word-of-Faith leer uit wat je zegt. Dingen zoals onze ‘identiteit in Christus’ of ‘gezag hebben’. Wat zijn volgens jou de belangrijkste theologische invloeden op Bethel? Hoeveel Word-of-Faith onderwijs is er? En hoeveel Late Regen theologie?

Jesse: Ja, er wordt veel Word of Faith onderwijs gegeven, ook al ligt de nadruk niet op financiële voorspoed. Er zijn ook invloeden van de Vineyard-beweging, Oral Roberts, de Toronto-uitstorting en zoals je zei, de Late Regen beweging. Bethel legt veel nadruk op opwekking. Opwekking is het grote ding. Dat is wat ze echt willen zien gebeuren.

Andreas: Wanneer begon je de theologie van Bethel in twijfel te trekken?

Jesse: Het klinkt in eerste instantie onwaarschijnlijk misschien. Maar de eerste twijfels kwamen toen ik het mormonisme begon te onderzoeken. Ik ben altijd geïntrigeerd geweest door hoe mensen in de leer van sekten gaan geloven. Ik keek naar video’s van Jeff Durbin die evangeliseert onder Mormonen. En de Mormonen zouden punten naar voren brengen over het ervaren van God en het horen van Zijn stem. Ik was geschokt toen ik merkte hoeveel ik gemeen had met Mormonen. Mijn wereldbeeld was sterk gebaseerd op gevoelens, subjectieve waarheid en persoonlijke openbaring. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat Bethel niet veel gemeen heeft met het historische christendom.

Andreas: Wat zijn de belangrijkste vooronderstellingen in de theologie van Bethel?

Jesse: De grote vooronderstellingen zijn dat God vandaag nog spreekt en dat Hij iedereen wil genezen. Ze herhalen vaak dat God levend en actief is… wat waar is, maar niet op de manier die zij overbrengen.

Andreas: Wat heb je op Bethel over profetie geleerd? En waarom dacht je niet dat de praktijk louter intuïtie was?

Jesse: Ze vertellen je in feite dat je profetie moet beoefenen. Ze vertellen je ook dat je het soms verkeerd zult doen, wat helemaal oké is. Valse profetie werd weggewuifd als geen probleem. Dat was in het begin nogal verrassend. De manier waarop je erachter kwam of het je intuïtie was of God… nou ja, klopte het? Of hoe voelde je je bij de profetie? Kreeg je kippenvel? Riep het emoties op? Kris Vallotton zei vaak: “Als je niet voelt dat de profetie je raakt, spoel het dan gewoon door.” Ze houden ook van de analogie van radiofrequenties. Je moet ervoor zorgen dat je de juiste frequentie vindt om Gods stem te horen. Ik begon deze praktijken in twijfel te trekken toen ik zag dat veel mensen gewond raakten. Ik heb mensen zien handelen naar profetieën die vals waren. Mensen die al hun spaargeld hebben uitgegeven aan een reis ergens heen. Of mensen die hun baan opzegden om full-time voor de bediening te gaan. Of met iemand trouwen en dan in een scheiding belanden. Ik ken minstens drie mensen die met iemand trouwden omdat ze geloofden dat God het hun had gezegd. Maar de waarheid was dat ze hun hormonen gewoon niet aankonden.

Andreas: Dit is gek als je kijkt naar de Bijbelse standaard van profetie. In het Oude Testament verdienden valse profeten de dood (Deut. 18:20-22). Ook al is de toepassing van dit vers misschien beperkt tot de oudtestamentische gemeenschap, het vertelt ons zeker dat God valse profetie niet licht opvat. Geen wonder dat Jezus zegt: “Pas op voor valse profeten…” (Matt. 7:15). Johannes waarschuwt ons ook dat “er vele valse profeten in de wereld zijn uitgegaan” (1 Johannes 4:1). Bethel bevestigt de verklaring van Johannes op ironische wijze. Ook is profetie nooit iets vergelijkbaars geweest als persoonlijke intuïtie. De door God gekozen profeet zou heel duidelijk openbaring ontvangen. Hoe gaat Bethel om met alle valse profetieën?

Jesse: Ze behandelen deze niet. Meestal negeren ze ze gewoon. Er is geen verantwoording. In plaats daarvan zou je dankbaar moeten zijn dat een geweldige profeet zoals Kris Vallotton of Shawn Boltz je een woord heeft gegeven. Een van de zinnen was “wanneer God leidt, voorziet God.” Daardoor aangemoedigd, zouden mensen naar een andere staat verhuizen of op zendingsreis gaan en denken dat God op een comfortabele en zorgeloze manier voor hen zorgt. Bethel negeert totaal de andere kant van de Bijbel waar ons echte ontberingen en vervolging wordt beloofd. Op zendingsreis naar Oeganda gaan is niet comfortabel en ook niet leuk. Het wordt een zware tijd. Dus mensen gaan daarheen met de gedachte dat dit iets geweldigs gaat worden met God. Maar als het moeilijk wordt, hebben ze geen poot om op te staan. Het enige wat ze hebben is dit profetische woord dat vals bleek te zijn. Mensen beginnen dan hun geloof te verliezen en worden boos op God.

Andreas: Ik kan zien hoe de theologie van Bethel in het echte leven tot cognitieve dissonantie leidt. Heeft de ontmoediging van de praktijk je ertoe gebracht je theologie te heroverwegen? Wat is je standpunt over de wonderbaarlijke gaven? Ben je nog steeds een continuationist?

Jesse: Ik zou zeggen dat ik in het cessationistische kamp ben beland. Ik geloof dat God nog steeds wonderen en genezingen doet, maar er zijn geen begaafde genezers of profeten in de buurt. Ik kan zien hoe God nog steeds wonderen doet en zo, maar dat is niet op de manier waarop charismaten het overbrengen. Ik heb ook geleerd dat het God is die soeverein besluit wanneer wonderen en genezingen plaatsvinden en wanneer niet.

Andreas: Ik ben het eens. Welke charismatische praktijk past niet bij de Bijbelse standaard van deze gaven. Het is ook verontrustend wanneer mensen zich uiteindelijk realiseren dat hun praktijken niet authentiek zijn. Het zal hun wereldbeeld aan het wankelen brengen. Hoeveel mensen ken je die tot atheïsme zijn overgegaan vanwege de misleidende leer op Bethel?

Jesse: Ik ken minstens 20-35 mensen van Bethel die zich tot het atheïsme hebben gewend. Sommigen van hen zaten in mijn eigen klas, anderen waren mensen die naar Bethel-geassocieerde kerken gingen. Maar als je degenen meetelt die uiteindelijk de New Age of Oosterse religie zijn binnengegaan, dan ken ik er meer dan 100. Dat is behoorlijk slecht. Het is omdat mensen in de echte wereld komen en er is je verteld dat God iedereen wil genezen. Dus als iemand niet geneest, moet je daarmee struggelen. Bethel heeft zijn manier om dat te verklaren. Vaak zullen ze zeggen dat het komt omdat er onvergevingsgezindheid is in het hart van de zieke. Onvergevingsgezindheid geeft de duivel de vrije loop om je ziek te maken. Persoonlijk heb ik dit heel lang geloofd. Maar het komt op het punt dat je denkt: ‘wat een triest evangelie is dat?’ Het wordt echt een ‘op werken gebaseerde’ religie.

Andreas: Dit soort onderwijs is niet alleen onbijbels, maar ook wreed en krenkend. Jezus Zelf genas niet iedereen. Lukas 5:15-16 zegt bijvoorbeeld: “…een grote menigte kwam bijeen om Hem te horen en door Hem genezen te worden van hun ziekten. Maar Hij vertrok naar de woestijn en bad daar”. In het geval van Paulus gebruikte God zelfs ziekte als een middel om leiding te geven. In Gal. 4:13, schrijft Paulus, “Weet u nog, de eerste keer dat ik u het evangelie heb verkondigd? Ik kwam bij u omdat ik ziek was,” Door verzen zoals deze te verwerpen, zijn het eigenlijk de Charismaten die God in een hokje plaatsen. Wat is volgens u de grootste afhaalmaaltijd uit uw tijd op Bethel?

Jesse: Na drie jaar op Bethel te zijn geweest, kan ik je vertellen dat het hart boven alles ongeneeslijk en arglistig is (Jer. 17:9). Je kunt niet op je hart vertrouwen als de scheidsrechter van de waarheid. Na mijn ervaring op Bethel heb ik helaas een tijd als atheïst doorgebracht. Maar door de genade van God bleef ik niet waar ik was. De mensen op Bethel moeten begrijpen dat we niet goed zijn. We zijn niet geweldig. Dat is alleen God. Ik ben slechts een zwak mens in de handen van een genadige God.

Andreas: Heb je bij BSSM dingen geleerd als systematische theologie, hermeneutiek, kerkgeschiedenis of oorspronkelijke talen?

Jesse: Nee. Ze moedigden ons aan om één specifiek theologieboek te kopen, maar we maakten er nooit gebruik van in de klas.

Andreas: Eerlijk gezegd verbaast mij dit niet. Hier is nog een vraag. Bestaat de Nieuw-Apostolische Reformatie (NAR) echt? Of is het een complot zoals Michael Brown zegt?

Jesse: Het is zeker geen complottheorie. Er is een netwerk dat Bethel is begonnen, dat Global Legacy wordt genoemd. Dit netwerk omvat ook andere ministries, zoals MorningStar Ministries (Rick Joyner) of Harvest International Ministries (Ché Ahn). Het is een groot wereldwijd netwerk van mensen. Ze steunen elkaar absoluut en onderschrijven elkaars boeken.

Andreas: Hoe geven sommige critici een verkeerd beeld van NAR of Bethel?

Jesse: Ik heb naar veel critici geluisterd, zoals Chris Rosebrough, Steven Kozar of Polite Leader. Ik denk niet dat ze ongelijk hebben. Mijn vrouw heeft meestal moeite om naar hen te luisteren omdat het zo waar is wat ze zeggen. Het enige waar ze misschien ongelijk in hebben, is wanneer ze proberen de motieven en het karakter van mensen te beoordelen. Niet iedereen in het Bethel/NAR-kamp is onwetend over de Bijbel. Niet iedereen is alleen uit op ervaringen. Velen van hen zijn belezen, maar interpreteren de Bijbel anders. Maar over het algemeen hebben de critici zeker meer gelijk dan ongelijk.

Andreas: Hoe ben je uit het Bethel kamp gekomen?

Jesse: Ik zat heel lang in Bethel en hun cultuur, tot 2018. Voordat ik eruit stapte, diende ik als aanbiddingsleider bij een bij Bethel aangesloten kerk. Ik wist wat ik moest doen om emoties te manipuleren en mensen zich op een bepaalde manier te laten voelen. Aan het einde van de aanbidding kwamen mensen vaak zeggen hoe ze Gods aanwezigheid voelden. Toen merkte ik dat dit misschien allemaal een schijnvertoning is. Ik ging door als aanbiddingsleider voor 4-5 maanden, hoewel ik mezelf ondertussen als een atheïst beschouwde. En nog steeds kwamen mensen vertellen hoe ze God ontmoetten tijdens de eredienst. Toen verliet ik de kerk. Later was het vooral Jordan Peterson die mijn huidige morele fundament in twijfel trok. In een interview werd Peterson gevraagd of hij in God gelooft. Hij antwoordde dat hij leeft alsof hij verantwoording verschuldigd is aan God. Voor mij, dit was een goed eerste opstapje om terug te sluipen in het christendom. Een andere grote strijd was om mijn drie kinderen een fundament voor hun leven te geven. Het atheïsme bood dat niet. Dus kocht ik een zondagsschool-cursus en begon mijn kinderen les te geven. Dit was een van de meest helende dingen die ik kon doen. Het gaf me een heel onschuldige manier om de Bijbel te benaderen. Ik zeg dit altijd tegen mensen. Ik was eigenlijk nerveus om de Bijbel te lezen. Ik realiseerde me toen hoe mijn interpretatie van de Bijbel erg narcistisch was. Ik wist dat dit niet goed was, maar ik wist niet waar ik heen moest. Pas toen ik American Gospel keek, kon ik de goede richting op gaan. Van daaruit kon ik aan mijn theologie werken en dat werd de meest helende tijd van mijn leven. Ik begon ook veel aspecten van het calvinisme te accepteren, ook al probeer ik er nog steeds achter te komen of ik een volledige calvinist ben.

Andreas: Het is fascinerend hoe God je hield en je in de goede richting heeft geleid. Hier is de laatste vraag voor jou, Jesse. Hoe is je begrip van het evangelie veranderd?

Jesse: Toen mijn vrouw en ik ongeveer drie jaar geleden naar American Gospel keken, waren we in tranen. We realiseerden ons allebei hoe trots en arrogant we waren. Op Bethel hadden we deze egocentrische gedachte, zoals: ‘God is zo gezegend dat hij ons heeft.’ Dit was slecht. En ik vroeg mijn vrouw hoe ze zich voelde. Ze zei: “Ik ben boos. Ik ben bedroefd. Ik voel me beroofd. Ik ben opgelucht.” Een ander ding is dat Bethel echt een ‘op werken gebaseerd’ evangelie wordt. Ze leren je om voor Gods gunst te werken. Je werkt aan doorbraken en opwekkingen. Je moet gewoon de juiste dingen doen. Je moet meer bidden. Je moet genoeg aanbidden. Er zijn altijd dingen te doen om Gods zegeningen en manifestaties te zien doorkomen. Dit put je uit en het is frustrerend. Ik had niet eens een gezond begrip van de Drie-eenheid. Mijn begrip was verwant aan het modalisme. Dat is een beetje wat Bethel leert, ook al zullen ze niet zeggen dat ze modalisme onderwijzen. Maar de metaforen en het onderwijs wat ze gebruiken leidt uiteindelijk tot modalisme. Het lezen van Luther’s Catechismus en het feit dat ik onder goed leiderschap stond in een doopsgezinde kerk, hielp me met alle ketterse overtuigingen. Bethel legt geen nadruk op Gods heiligheid en de zondigheid van de mens. Ze laten je liever geloven dat je al behoorlijk goed bent. En dit is een grote belemmering voor een goed begrip van het evangelie. Want wat Christus voor ons deed, vindt zijn ware betekenis als we kijken naar de achtergrond van Gods heiligheid, wat in contrast staat met de verdorvenheid van de mens. Dit brengt ware overtuiging, goddelijk verdriet en berouw voort. Christus leefde het leven dat we niet kunnen leven en stierf de dood die we verdienen. Ik kwam tot het besef dat ik eigenlijk het ergste verdien. Het is alleen door Gods genade dat ik iets heb. Zijn heilzame genade is echt onverdiend.

Andreas Wiget

Andreas Wiget is een hervormde baptist en heeft twee masterdiploma’s in theologische studies. Heb je vragen over dit interview? Neem gerust contact op met de interviewer:

• YouTube channel https://www.youtube.com/andreaswiget
• Instagram https://www.instagram.com/AndreasWiget/
• Facebook https://www.facebook.com/AndreasWigetMinistry

Bron

Andreas Wiget │ 02/05/2022 │ Interview with Jesse, a Former Charismatic and Bethel Grad