‘GRACE023, van evangelisch naar charismatisch’ is het verhaal van een bestaande evangelisch/charismatische gemeente in Nederland. Het verhaal is waar gebeurd, de naam van de gemeente is fictief.
Stef Bos
Al sinds mijn tienertijd luister ik graag naar de liedjes van Stef Bos, bijvoorbeeld ‘Papa’ of ‘Is dit nu later’. Op mijn Groeiblog schreef ik in 2016 over het lied ‘De taal van mijn hart’. De liederen over Bijbelse figuren, zoals het ‘Lied van Ruth’ of ‘Lied van Petrus’ vind ik ook mooi.
Stef Bos │ Iemand moet het doen
Vanmorgen hoorde ik een nieuw lied van Stef Bos ‘Iemand moet het doen’ en het kwam wel binnen. Luister maar naar het lied en lees een stukje van de tekst:
statistieken slaan ons om de oren
maar wat is waanzin en wat is waar
geen vragen stellen nu we moeten doorgaan
en wie twijfel zaait is een gevaarmaar iemand moet het doen
iemand moet zeggen
iemand moet de vragen stellen
iemand moet het doenwe wachten op het einde maar dit
is pas het begin
hela hola houdt de moed erin
we wachten op het einde maar dit is pas het beginmaar ik, ik ben niet gek
Stef Bos │ ’Iemand moet het doen’
steek het vuur niet aan de lont
steek mijn nek niet uit
steek mijn kop onder de grond
zo hou ik mij maar in
en hou ik mijn fatsoen
Grace023
Eerlijk gezegd had ik bij het refrein ook meteen een andere context in mijn hoofd dan die van Stef Bos. Niet Covid19, maar die van Grace023. Dat is het mooie van liedjes, je kunt je eigen verhaal er in horen. Ik kan het dan niet laten om de tekst een klein beetje aan te passen, omdat het me raakt. Ik paste de tekst aan, voor mezelf en voor iedereen die er voor ons was en ons begreep. Voor iedereen die wel wilde, maar niets durfde te zeggen. Dank aan iedereen die ons daarmee bemoedigde.
Ik vind het zo goed dat jullie vragen durven te stellen, ik durf dat niet
Roos
Jullie hebben echt ‘ballen’ dat je gewoon blijft komen
Bert
We hebben mensen als jullie nodig in de gemeente en profeten in de Bijbel waren ook niet geliefd
Gerhard
Iemand moest het doen
Mijn variatie op ‘Iemand moet het doen’ van Stef Bos:
waar zijn ze nu de ex-Nehemianen
die alles heel anders zouden doen
opeens is zoveel anders in deze kerk
het lijkt niet meer op toenwaar zijn ze nu de Bereanen
die altijd voor het Woord willen gaan
om de Waarheid te kunnen onderwijzen
die soms in een doos wordt gedaanen waar was jij verdwaald in je gedachten
want je houd je op de vlakte en gedeisd
doet alsof alles doodgewoon is
terwijl je naar de waanzin kijktwie van ons zorgt nog voor de ander
wie durft er nog te zeggen wat ‘ie denkt
als je weet wat er kan gebeuren
wanneer je eerlijk bentmaar iemand moest het doen
iemand moest het zeggen
iemand moeten de vragen stellen
iemand moest het doenwaar zijn ze nu de connectors
die voor verbinding zouden gaan
ik heb zo lang geloofd in wat ze zeiden
maar ze lieten ons in de kou staanof ze lopen lamgeslagen in een optocht
van een man die op een grote trommel slaat
hij zegt ik bepaal de koers hier
en ik vind dat jij teveel praatwaar zijn ze nu de harde werkers van het begin
houden ze nu hun ogen en oren dicht
omdat ze zien dat het orkest blijft spelen
ook al zinkt het schipgrote woorden klinken in onze oren
maar wat is Bijbels en wat onwaar
geen vragen stellen nu we moeten doorgaan
en wie twijfel zaait is een gevaarmaar iemand moest het doen
iemand moest het zeggen
iemand moest de vragen stellen
iemand moest het doenen we sluiten de gordijnen
voor de akoestiek
minder licht naar buiten
de Sonitus die piektwe wachten op een wonder en dit
is pas het begin
hela hola houdt de moed erin
we wachten op een wonder en dit is pas het beginmaar ik, ik ben niet gek
ik hou mijn mond dicht
steek mijn nek niet uit
steek mijn kop onder de grond
zo hou ik mij maar in
en mag ik blijvenmaar iemand moest het zeggen
iemand moest het doen
iemand moest het doeniemand moest het doen
iemand moest het zeggen
iemand moest de vragen stellen
iemand moest het doen
iemand moest verklaren wat er echt gebeurt
of iemand moest voorkomen dat het scheurtwaar zijn ze nu de ex-Nehemianen
wij zouden het toch anders doen?grote woorden klinken in onze oren
maar wat is Bijbels en wat onwaar
geen vragen stellen nu we moeten verder
en wie twijfel zaait is een gevaarwie twijfel zaait is een gevaar
Iemand moest het doen – over Grace023
maar iemand moest het zeggen
iemand moest het doen
Verdrietig te lezen hoeveel pijn er is. Daar is zeer zeker wel empathie voor hoor. Een gemeente waar je je goed voelt is juist heel belangrijk. Wat ik mij afvraag; zou het ook zo kunnen zijn dat je jezelf kunt beschadigen door te blijven vechten voor je eigen overtuiging? Ik hoop dat een ieder zijn of haar plek vind in een gemeente waar het goed voelt. Het blijven aardse gemeenten met allemaal een doel; Hem de eer geven die Hij toekomt. Wat heerlijk dat er in de hemel geen verschillende kerken zijn.
Wat mijzelf betreft, ik ‘vocht’ niet voor mijn eigen overtuiging, maar voor eerlijkheid en openheid vanuit oudsten naar de gemeente en ik voelde mij als gemeentelid verantwoordelijk voor medegemeenteleden. Van wie ik wist dat zij zich niet meer thuis voelden of het moeilijk hadden.
Het boek ‘Macht en Manipulatie’ verwoordt het zo: “Om de kern heen draaien…niks officieel meedelen…en vooral je echte bedoelingen niet aan de grote klok hangen”. Er werden verschillende signalen afgegeven door verschillende oudsten en dat maakte het voor mij persoonlijk in ieder geval erg verwarrend en gaf mij telkens weer hoop.
De helft van de gemeenteleden (met wie we in 2013 begonnen) is nu vertrokken. Veel leidinggevenden en oudsten zijn gewisseld. Mensen die zich met liefde hebben ingezet voor de gemeente, voor het koninkrijk van God. De koers blijkt nu echt anders te zijn geworden. Wat maakt die nieuwe koers zo belangrijk/beter/anders? Was het dit allemaal waard? Op een enkeling na, is niemand nog lid geworden van een nieuwe gemeente. Ik vermoed dat de meesten met pijn terugkijken naar de afgelopen jaren. Zowel degenen die ‘vochten’ (zoals jij het verwoordt) als de mensen die stilletjes via de achterdeur verdwenen.
Ja, het deed pijn toen ik geconfronteerd werd met de gemeente-bbq afgelopen zondag, waar ik en anderen niet meer welkom zijn. Het raakte me, toen ik de foto’s van de eerste gemeente-bbq in 2013 bekeek met bekende en vertrouwde gezichten. En ik voel nu weinig empathie helaas.