INHOUDSOPGAVE
Het boek ‘Donderdagmiddagdochter’ las ik deze week in één keer uit. Ik ontdekte het via een omweg. Eerst las ik een artikel in Trouw van Alain Verheij ‘Een terugblik op het leven van gebedsgenezer Jan Zijlstra’. Later las ik een reactie hierop in Trouw van Stevo Akkerman, waarin hij dit boek aanhaalt.
Stevo Akkerman
Het boek gaat over het overlijden van zijn dochtertje, kort na de geboorte en over de verwerking daarvan. Akkerman groeit op in de Vrijgemaakte kerk en schrijft dat hij gelooft, maar dat de gaten in het geloof uit zijn jeugd steeds groter werden. Zijn vrouw Maria, vlucht na het overlijden van hun dochtertje in het Pinkster/charismatische geloof. Akkerman beschrijft in het boek hoe moeilijk dit is voor hem en hoe hen dit bijna uit elkaar dreef.
‘Erin geloven’
Wat zij denkt over de dood van ons kind treft me bijna net zo hard als de dood van ons kind. De lente van New York lijkt onbestaanbaar. Wat ze zegt, of wat ik hoor, is dit: God heeft de mens wapens gegeven om het kwaad, dat luistert naar de naam satan, te weerstaan. Maar dan moet de mens die wapens wel gebruiken. En erin geloven. Je moet bidden. Om genezing. Dat hebben wij niet gedaan, omdat ik er niet in geloof. Ze kan net zo goed direct zeggen dat ik mijn dochter heb vermoord. En heeft God ons kind dood laten gaan omdat wij verzuimd hebben op een bepaalde manier te bidden? Mooie God. Maria zegt dat het net zo goed haar schuld is. ‘Ik heb ook niet gebeden zoals de bedoeling was’.
Uit hoofdstuk 6 ‘Donderdagmiddagdochter’
Wat een ellende is dit, en dat bovenop het verdriet van het overlijden van een kind! Het doet me ook meteen denken aan wat Jan Zijlstra altijd beweerde over genezing, wat ook Tom de Wal schrijft in zijn boeken en natuurlijk Bill Johnson en nog vele anderen.
‘Ik moet het niet lezen’
Ik heb hoofdpijn, ik moet naar bed, ik moet niet gaan lezen wat Kenneth Hagin te zeggen heeft over zijn name it and claim it-evangelie: wat je zegt, is wat je krijgt, als je ziekte uitspreekt, dan krijg je ziekte, als je gezondheid uitspreekt, dan krijg je gezondheid.
Ik moet het niet lezen, ik moet er niet naar kijken. Ik moet niet willen weten dat Fred Price iedereen in naam van de Heer de opdracht geeft om zeventig jaar oud te worden (‘Het absolute minimum’), en het is onverstandig om na te gaan hoe hij het sterven van onschuldige kinderen verklaart. ‘Baby’s die dood geboren worden, hadden geen macht over hun leven, maar hun ouders hadden die wel. Maar als ouders het Woord van God niet kennen en niet weten hoe ze hun rechten in Christus moeten claimen, dan wordt het kind daarvan het slachtoffer.’
Uit hoofdstuk 6 ‘Donderdagmiddagdochter’
Het is inderdaad beter om niet te lezen wat welvaartspredikers/NAR-leraren zeggen over genezing en het sterven van onschuldige kinderen, wanneer je zelf je dochter bent kwijtgeraakt. Maar ik begrijp wel dat Akkerman het toch deed, vanwege zijn vrouw. Hij schrijft dat hij krantenknipsels en nog veel meer voor haar bewaarde als bewijsmateriaal, maar hij beseft dat het geen zin zou hebben. Hoe frustrerend moet dit zijn!
‘Ineenzakkende gelovigen’
Ik zwijg. Ik denk alleen maar. Ik denk: hoe kan iemand zich overgeven aan schreeuwende mannen die in de naam van Jezus mensen naar voren laten komen om hen achterover te duwen? Ik zie de beelden voor me die op internet de ronde doen, ik hoor de weeïge muziek die ze er altijd bij spelen, en tussen de verheerlijkte gezichten van de ineenzakkende gelovigen – ogen gesloten, monden halfopen – zie ik dat van Maria en ik voel me ziek worden, ik moet even weg van het zwembad, een plek opzoeken waar ik adem kan halen.
Uit hoofdstuk 6 ‘Donderdagmiddagdochter’
Je ziet het toch voor je, als je dit leest? In ieder geval wel, als je het ooit hebt meegemaakt. Ik had jaren geleden het lef om Bert de Haan (toen nog voorganger bij Nehemia Ministries) te vragen waarom die duw nodig was, als het omvallen echt van de Heilige Geest was. Hij keek behoorlijk geïrriteerd en had geen antwoord.
Bevlieging
Vrienden zeggen dat het inderdaad gaat om een nogal eigenaardige bijbeluitleg, maar voegen er sussend aan toe dat er sprake moet zijn van een bevlieging. ‘Dan kan nooit lang duren’. Zelf heb ik het gevoel dat alle hoop vervlogen is.
Uit hoofdstuk 6 ‘Donderdagmiddagdochter’
Dit is pijnlijk herkenbaar, want iemand uit Grace023 zei een paar jaar terug ook te hopen dat het enthousiasme voor ‘Bethel’-church een hype was, die vanzelf weer over zou gaan. Waardoor ik nog lang hoop hield, maar die hoop is nu inmiddels ook vervlogen.
Gelukkig kwam het goed tussen Akkerman en zijn vrouw Maria. Hij kreeg voor dit boek de literaire juryprijs van het Christelijk Literair Overleg en de Vlaamse prijs voor het beste spirituele boek van 2014. Naast dat ik het boek erg mooi geschreven vind, hoop ik dat het ook een waarschuwing is voor de dwaalleer die er bestaat over genezing.