Op mijn andere website schreef ik over mezelf, als ‘moeder van de bruid’. Maar hier op deze website moet dit zeker ook vermeld worden: onze dochter is getrouwd en we hebben nu dus naast twee dochters, ook een leuke schoonzoon! Ik ben er erg blij mee, en ben zo trots op haar! Zeven jaar geleden, toen ik ziek was, durfde ik niet te dromen dat ik dit zou meemaken. Mijn oudste dochter is nu volwassen, gelukkig getrouwd en nog belangrijker, ze is een kind van God.
Maandag 5 december trouwden ze op het gemeentehuis en dinsdag 6 december in een oud, klein en knus kerkje in onze woonplaats. De liederen voor de trouwdienst zochten ze zelf uit. Je kon er een stukje van hun leven in horen, dat ze al veel hebben meegemaakt. Maar ook Wie God voor hen was al die tijd. Ze was pas 13 jaar toen ik ziek werd en niet dom, dus ze had snel op Google gevonden wat volgens de statistieken mijn levensverwachting zou kunnen zijn. Maar gelukkig liep dat anders en had God een ander plan. Mijn ziekte was niet het enige wat lastig was voor haar. Al eerder was haar oma (mijn moeder) overleden aan kanker en tijdens mijn chemokuren overleed plotseling haar opa (mijn vader).
Toen ze 9 jaar oud was, vertrokken we vanuit de Hervormde Kerk naar een vol-evangelische gemeente. Uit haar vertrouwde omgeving naar een totaal onbekende omgeving. Negen jaar in de Hervormde Kerk, waar ze als kleuter met een vriendje de preekstoep op klom, als haar vader (diaken) na de dienst het geld telde. Eigenwijs als ze was, bleef ze er naar de tienerclub gaan, want “jij wil naar een andere kerk, ik niet”. Ik wilde van een meisje van 9 jaar, die op een reformatorische school zat, een evangelische tiener maken. Later vertelde ze de geestelijke workshops eng vond. Onze geloofsdoop/volwassendoop was erg ngemakkelijk voor haar en de ‘verhaaltjes’ bij het opdragen van een kind vond ze raar. Ik voelde me achteraf behoorlijk falen als moeder… Maar wat ben ik blij dat ze ‘gewoon Hervormd’ bleef. Niet op papier, maar ze deed mee en ze hoorde er helemaal bij. Ze ging op zondagmiddag naar de kerk, ’s avonds naar de tienerclub en deed er de Youth Alpha. Nu dank ik God dat ze zichzelf bleef en Hij het zegende.
Van generatie tot generatie
uit: Opwekking 708
Nooit liet U ons in de steek.
Gisteren en vandaag steeds dezelfde, Die was, die is en die komt.