House of Generals
Hoe je ‘House of Generals’ helemaal juist kunt vertalen weet ik niet. Bill Johnson omschrijft het als een bibliotheek en museum met een verzameling historische literatuur en voorwerpen van vroegere opwekkingen en opwekkingspredikers. God heeft hem laten weten, dat wanneer we degenen die ons in groot geloof zijn voorgegaan zullen eren, Hij ons toegang zal geven tot hun zalving.
Wie zijn de helden van House of Generals?
Wie zijn deze veronderstelde helden, vragen de schrijvers van ‘Defining Deception’ zich af. In hoofdstuk 2 kijken de schrijvers naar de woorden en daden van de mensen die Bill Johnson ziet als geloofsheld. Ik heb geprobeerd een zo kort mogelijke samenvatting van dit hoofdstuk te maken.
Charles F. Parham (1873-1929)
Mensen geloofden Parham doordat hij vertelde zijn eigen zoon met koorts te hebben genezen. Hij verbood de medicijnen zwoer dat hij nooit meer zou vertrouwen op iets anders dan het Woord van God.
Parham geloofde dat ieder mens zou genezen, wanneer men genoeg geloof ervoor heeft. Ondanks zijn ‘genezingskracht’ kon Parham zichzelf niet genezen toen zijn hart op 55-jarige leeftijd faalde. Maar andere Pinkster / Charismatische leiders vertelden over hem: “En toen hij de aarde verliet, deed hij dat omdat hij het wenste”.
William Seymour (1870-1922)
William Seymour begon de ‘Azusa Street Revival’. Hij werd sterk beïnvloed door Parham’s theologie over de doop in de HG, genezing en tongentaal. Hij leerde dat het verzoenende werk van Christus aan het kruis betekende dat elke gelovige gered, geheiligd, gegarandeerde genezing in dit leven heeft en gegarandeerd in tongen spreekt. Volgens zijn theologie was je redding niet compleet, als je niet alle vier ervoer.
Smith Wigglesworth (1859-1947)
Wigglesworth was een van de eersten die genezing door geloof, tot gewelddadige nieuwe hoogten bracht. Volgens Wigglesworth was ziekte een bewijs van demonische activiteit. Daarom deed hij een fysieke aanval op een zieke alsof hij of zij de duivel zelf was! Wigglesworth leerde dat iedereen de contole heeft over zijn eigen genezing. Hij beschuldigde hardnekkige ziekte van niet-erkende zonde en gebrek aan geloof. Hij was agressief tegenover iedereen die hem meer dan eens om gebed vroeg. Een arme man kwam naar voren en vroeg hem om nog een keer voor hem te bidden, omdat hij nog niet genezen was. Wigglesworth schreeuwde: “Heb ik niet gisteravond voor je gebeden? Je bent vol ongeloof, stapt van dit podium af”.
Aimee Semple McPherson (1890-1944)
Aimee Semple McPherson hield van de schijnwerpers. Nadat ze op haar 19e weduwe werd, trouwde ze met Harold McPherson. Toen hoorde ze een ‘stem’ die haar vertelde te gaan preken, liet haar man in de steek, nam haar kinderen mee en ging op weg in de bediening. Harold vroeg in 1921 om een scheiding, omdat hij was verlaten door haar. In 1931 trouwde ze met haar derde echtgenoot, acteur en rokkenjager, David Hutton. Vanwege zijn schandalige levensstijl, echter, scheidden de twee in 1934.
Haar theologie lijkt veel op Joseph Smiths eigen versie van het Mormonisme.
Kathryn Kuhlman (1907-1976)
Kuhlman werkte samen met Burroughs Waltrip, een getrouwde voorganger. Ze werd verdacht van een affaire met hem en nadat hij was gescheiden trouwde ze met hem. Kathryn besefte al snel dat haar macht en roem in gevaar kwamen hierdoor. Ze verliet Burroughs en verzon een geestelijk verhaal als reden.
Het hoogtepunt van haar genezingsbediening was het offer en het geld stroomde binnen. Ze beloofde mensen dat God zou geven wat ze wilden, als ze maar gaven.
Dr. William Nolen deed onderzoek naar de 25 mensen die Kuhlman beweerde te hebben genezen. Eén vrouw uit zijn studie, met kanker, wierp haar beugels aan de kant en holde over het podium op commando van Kuhlman. De mensen schreeuwden en Kuhlman was gek van vreugde. De andere dag zakte de wervels van de vrouw in elkaar en 4 maanden later stierf ze.
William Branham (1909-1965)
Branham’s beweringen over zijn openbaringen met God waren godslasterlijk. Hij schaarde zijn bovennatuurlijke openbaring van de eindtijd in een categorie zelfs boven die van Jezus.
Over de godheid van Jezus zei hij “Hij stierf niet als God, maar als mens”. Ook suggereerde Branham dat hijzelf Elia was, maar hij was niet duidelijk over wat hij precies bedoelde.
Branham leerde de ‘slangenzaad’-leer. De slang in het paradijs zou Eva hebben verleid in het hebben van geslachtsgemeenschap. Kaïn zou de zoon van Eva en de duivel zijn.
Izal Oral Roberts (1918-2009)
Roberts leed aan tuberculose. Op zijn 17e beweerde hij dat God tot hem zei “Zoon, ik ga je genezen en je moet mijn genezende kracht doorgeven aan je generatie”. Hij deed ooit zijn Bijbel open en zijn oog viel op 3 Johannes 1:2 “Geliefde, boven alles bid ik dat het u goed gaat en dat u gezond bent, zoals uw ziel gezond is”. Dit vers had hij nog nooit gelezen en besloot meteen dat het oké was om rijk te zijn.
Hij bedacht de theologie dat, als God ooit één mens genas, Hij er zeker twee zal genezen en als Hij er twee geneest, Hij er vier zal genezen, als Hij vier mensen geneest, zal Hij er acht genezen en als Hij er acht zal genezen zal Hij iedereen genezen die gelooft. Anders zeg je dat God genadig is voor de een en niet voor de ander en als dat zou gebeuren zou Hij niet God zijn, maar mens. Hij verwierp God als God, als Hij niet ieder mens zou genezen.
Kenneth Hagin (1917 – 2003)
Kenneth Hagin staat bekend als de vader van het ‘Word-Faith’ geloof. Hij beweerde dat zijn leer rechtstreeks van God kwam. Volgens Hagin geeft God ieder mens de kracht om grote dingen te doen, als je het maar hardop uitspreekt.
Hagin onderwees ook regelmatig over de ‘zalving’ (een speciale kracht door God gegeven aan uitverkoren leiders). Zijn diensten waren vol met demonische uitingen. In deze preek stopt hij met spreken en begint raar te lachen, loopt door de menigte en zijn tong flikkert als een slang.
Hagin leerde ook dat Jezus de aard van satan op Zich nam en wedergeboren moest worden. Zijn lichamelijke dood was niet voldoende.
Conclusie
Het ‘House of Generals’ van Bill Johnson bevat veel (zo niet alle) namen uit dit hoofdstuk en nog meer, volgens de schrijvers.
Costi Hinn besluit dit hoofdstuk met de opmerking dat het belangrijk is te beseffen dat wat hij schrijft in dit hoofdstuk, de dramatische leer is achter de mystieke-wonder-sluier. Nadat hij was gered van deze misleiding begon hij de Bijbel te verslinden en de kerkgeschiedenis te bestuderen. Hij had hulp nodig en een vriend noemde het ‘charismatische PTSS’. Hij ontdekte iedere dag hoe groot de kloof was tussen wat de Bijbel leert en wat hij al die jaren had gedaan.