De Vroege Kerk ┃ Geloofsbelijdenissen

De Vroege Kerk

De Vroege Kerk heeft de 27 boeken van het Nieuwe Testament overgeleverd: de Canon van het Nieuwe Testament. Maar dat niet alleen, ook verschillende geloofsbelijdenissen komen uit de Vroege Kerk. Die geloofsbelijdenissen zijn niet de Bijbel, maar ze zijn wel heel waardevol. Christenen uit de Vroege Kerk, leefden (‘vroeg’, de naam zegt het al) kort na de apostelen uit de Bijbel. Ze kenden de cultuur van de Bijbel, die wij niet kennen. De geloofsbelijdenissen waren een reactie op de gnostische invloeden in die tijd. In de geloofsbelijdenissen werd vastgelegd Wie God was. Ze gaan over de Drie-eenheid en de godheid en mensheid van Jezus.

De Apostolische Geloofsbelijdenis (±200)

De Apostolische Geloofsbelijdenis is de vroegste belijdenis. Het is de meest eenvoudige en een bekende geloofsbelijdenis. Het worden ook wel DE TWAALF ARTIKELEN van het Algemeen Ongetwijfeld Christelijk Geloof genoemd. Het is een korte samenvatting van het christelijk geloof.

Concilies en geloofsbelijdenissen

Na de bekering van keizer Constantijn de Grote hadden christenen meer vrijheid en hielden ze vergaderingen, ook wel concilies genoemd. Tussen de jaren 300 en 450 zijn meerdere belangrijke geloofsovertuigingen op papier gezet. Vier grote concilies/vergaderingen waren: het concilie van Nicea, het concilie van Constantinopel, het concilie van Efeze en het concilie van Chalcedon. Tijdens die vergaderingen werden ook verschillende geloofsbelijdenissen beschreven.

Concilie en geloofsbelijdenis van Nicea (325)

In het jaar 325 werd een belangrijke vergadering gehouden in Nicea (nu Turkije). Tijdens die vergadering ging het over de leer van Arius, een priester uit Alexandrië afgewezen. Hij geloofde namelijk niet in de leer van de Drie-eenheid, maar zei dat Christus minder was dan de Vader. Op het concilie werd besloten dat de Zoon van hetzelfde wezen is als de Vader, als is Hij wel te onderscheiden. Tijdens deze vergadering ontstond de geloofsbelijdenis van Nicea.

Concilie van Constantinopel I (381)

Keizer Theodosius I riep 150 bisschoppen bij elkaar in Constantinopel. De geloofsbelijdenis van Nicea werd hier bevestigd. Er werd aan toegevoegd dat de Heilige Geest gelijkwaardig is aan de Vader en de Zoon.

Concilie van Efeze (431)

Keizer Theodosius II riep ruim 100 bisschoppen bij elkaar in Efeze. Het onderwerp was de godheid van Jezus. Bisschop Nestorius uit Constantinopel leerde dat Christus niet had geleden als God, maar als mens. Bisschop Cyrillus uit Alexandrië was het daar niet mee eens en het concilie bevestigde dit: Christus is één Persoon volkomen God, en volkomen mens. Hij is de zoon van God en Maria was de moeder van God (en niet alleen de moeder van een mens) en werd daarom ‘Moeder Gods‘ genoemd.

Concilie en geloofsbelijdenis van Chalcedon (451)

Dit vierde concilie bevestigde de eerdere concilies. Nog steeds waren er conflicten over de goddelijke en menselijke kant van Jezus. Tijdens deze vergadering met 600 bisschoppen, werd vastgelegd dat Christus twee naturen heeft, maar één Persoon was en die twee naturen zijn ongemengd, ongedeeld, onveranderd en ongescheiden. In de geloofsbelijdenis van Chalcedon werd bevestigd dat Christus één Persoon is, volkomen God en volkomen mens.

Geloofsbelijdenis van Athanasius (333?)

Men ging er lange tijd van uit dat de geloofsbelijdenis van Athanasius uit het jaar 333 komt, maar hij zou ook later en misschien ook niet door Athanasius. De inhoud van de geloofsbelijdenis komt overeen met de leer van Athanasius. Hij streed tegen de leer van Arius (het arianisme), die de goddelijkheid van Jezus Christus ontkende.

De geloofsbelijdenis van Athanasius gaat over de leer van de Drie-eenheid van God en over de twee naturen van Christus (God en mens).

Third Day and Brandon Heath – Creed

Bronnen/meer lezen

Eén antwoord op “De Vroege Kerk ┃ Geloofsbelijdenissen”

Yvonne schreef:

1 november 2021 om 14:57

Mooi Heleen.
Laren we blijven leren. Niet alleen van de Bijbel, maar inderdaad tevens van diegenen die ons voorgegaan zijn.😉

Laden...