Ivan Böszörményi-Nagy
Gisteren was het 100 jaar geleden dat Ivan Böszörményi-Nagy werd geboren, een Hongaars-Amerikaanse psychiater en psychotherapeut. Hij bedacht de Contextuele Therapie. Bij deze therapie staat niet alleen de cliënt centraal, maar ook zijn of haar familie. Dit kan op diverse manieren, zelfs als een familielid niet meer leeft.
Ivan Böszörményi-Nagy is veel in België en Nederland geweest. Hij werd vooral bekend door ElseMarie van den Eerenbeemt, die ook verschillende boeken schreef over de Contextuele Therapie. Veel psychotherapeuten, maar ook predikanten of pastoraal werkers werken met de Contextuele Therapie. Ook zijn er verschillende cursussen en opleidingen bijvoorbeeld bij het Instituut Contextuele Benadering, de stichting NAGY academie, of stichting Koinonia.
Cursus ‘Contextueel Pastoraat’
Toen ik op social media las over de geboortedag van Nagy, dacht ik aan de cursus ‘Contextueel Pastoraat’ die ik een aantal jaren geleden heb gedaan. Op mijn website ‘Groei in Relatie’ schreef ik best veel blogjes over de cursus en het thema ‘Contextueel Pastoraat’. Ik was erg enthousiast en het contact met de medecursisten was fijn. Een week na mijn eerste chemokuur was de scriptie-presentatie en ik moest en zou er zijn, en dat is gelukt! Op deze website staan een paar blogs over de scriptie die ik maakte in 2015 ‘Beeldenstorm in je hoofd’.
Introductiefilmpje
Op YouTube staat sinds kort dit introductiefilmpje over de cursus. Als je geïnteresseerd bent, maar 4 jaar te lang vindt: er is ook een korte groeicursus.
Eenheid of onmacht in relaties
“Als we investeren in mensen dan investeren we direct in het koninkrijk van God” zegt Hans en hij citeert Efeze 4:13 waar het gaat over eenheid. De vrucht van coaching zou moeten zijn dat we allemaal door het geloof en de kennis van God een eenheid gaan vormen. Die eenheid is er nog niet legt Hans uit en er is veel onmacht in verbindingen/relaties.
Ik schreef hier ook over in mijn scriptie. In theorie weet ik het wel, maar de praktijk blijft lastig. Een kerkelijke gemeente is geen plek van perfecte mensen, want we zijn nog niet perfect. Ook na 4 jaar cursus ‘Contextueel Pastoraat’ en 5 jaar na het schrijven van deze scriptie voel ik nog onmacht en zijn verbindingen soms lastig.
Hebben we de kerk nodig?
‘Hebben we de kerk nodig?’ was een van de vragen in mijn scriptie in 2015. Er staan veel citaten in die scriptie, maar van één ben ik vergeten de bron te vermelden:
De gemeente is door God bedacht en een plaats waar we van elkaar kunnen leren. We ontmoeten er mensen die we normaal niet zouden ontmoeten. Aardige en minder aardige mensen. God dwingt ons om ze allemaal lief te hebben. Het is goed om hier niet voor weg te lopen. Het kost ons wat, maar we leren er van en we vormen elkaar.
Gerrit Mes
Het is een uitspraak van Gerrit Mes, een jaar of 6 a 7 geleden. Wanneer precies of in welke preek, dat weet ik niet meer.
De kerk wel of niet?
Een paar weken terug beluisterde ik weer een preek van Gerrit Mes. Toevallig ging deze over hetzelfde onderwerp, ‘De kerk wel of niet?’. De Bijbeltekst was Efeze 4:1-16, waarover het ook ging in het introductiefilmpje van Hans Groeneboer. Hier volgen een paar dingen uit de preek, beter kun je hem zelf helemaal beluisteren natuurlijk.
Efeze 4:1-16
Zo roep ik, de gevangene in de Heere, u op tot een wandel die de roeping waarmee u geroepen bent, waardig is, in alle nederigheid en zachtmoedigheid, met geduld, door elkaar in liefde te verdragen, en u te beijveren om de eenheid van de Geest te bewaren door de band van de vrede: één lichaam en één Geest, zoals u ook geroepen bent tot één hoop van uw roeping, één Heere, één geloof, één doop, één God en Vader van allen, Die boven allen en door allen en in u allen is.
Efeze 4:1-16 HSV
Maar aan ieder van ons is de genade gegeven naar de maat van de gave van Christus.
Daarom zegt Hij: Toen Hij opvoer in de hoogte, nam Hij de gevangenis gevangen en gaf Hij gaven aan de mensen.
Wat betekent dit ‘toen Hij opvoer’ anders dan dat Hij ook eerst neergedaald is in de diepten, namelijk de aarde?
Degene Die neergedaald is, is ook Degene Die opgevaren is ver boven alle hemelen om alle dingen te vervullen.
En Hij heeft sommigen gegeven als apostelen, anderen als profeten, [weer] anderen als evangelisten en [nog weer] anderen als herders en leraars, om de heiligen toe te rusten tot het werk van dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van Christus, totdat wij allen komen tot de eenheid van het geloof en van de kennis van de Zoon van God, tot een volwassen man, tot de maat van de grootte van de volheid van Christus, opdat wij geen jonge kinderen meer zouden zijn, heen en weer geslingerd door de golven en meegesleurd door elke wind van leer, door het bedrog van de mensen om op listige wijze tot dwaling te verleiden, maar dat wij, door ons in liefde aan de waarheid te houden, in alles toe zouden groeien naar Hem Die het Hoofd is, [namelijk] Christus.
Van Hem uit wordt het hele lichaam samengevoegd en bijeengehouden door elke band die ondersteuning geeft, overeenkomstig de mate waarin ieder deel werkzaam is. Zo verkrijgt het lichaam zijn groei, tot opbouw van zichzelf in de liefde.
Waarom de kerk wel?
- De kerk/gemeente is Gods wil. God beschrijft de kerk als de bruid van Zijn Zoon, als huisgezin van God.
- Paulus roept ons op om in alle nederigheid en zachtmoedigheid, met geduld, elkaar in liefde te verdragen, en ons te beijveren om de eenheid van de Geest te bewaren. Het is niet altijd makkelijk, we moeten er moeite voor doen!
- De kerk is een plek om te geestelijk te groeien. Als je volwassen wil worden in geloof, geestelijk wil groeien, er naar verlangt om meer te gaan lijken op Jezus. Dan is nodig dat we met elkaar tot eenheid komen in geloof en kennis van de Zoon van God.
- We moeten stabiele mensen worden, die niet heen en weer geslingerd worden door elke wind van leer.
Lastige mensen in de kerk
In de kerk zitten lastige mensen zegt Gerrit en misschien ben jij of ik die lastige persoon. Mozes had ook te maken met lastige mensen en kijk hoe hij met hen omging. Hij stuurde ze in ieder geval niet weg.
Als hij terugkomt, nadat hij op de berg Sinaï is geweest, heeft het volk een gouden kalf gemaakt. God zegt dan ‘Ik reken af met dit volk en ga verder met jou’. Mozes werpt zich dan neer op de grond en zegt tegen God, schrap mij maar uit Uw boek en ga verder met dit volk. Hier valt nog veel van te leren door veel christenen denk, inclusief mijzelf.